Wspomnienia...

Troszkę stare zdjęcie

Sylwester 2009/2010

Na zdjęciu razem z moją małą, kochaną siostrzyczką

Krzysiu dzisiaj mi powiedział, żebym uwierzyła w siebie, abym miała odwagę. Miał rację bo ja bardzo często wątpie w swoje możliwości, we własne siły, czasami boję się, że będę cierpieć bo tak naprawdę to wystarczy jedno słowo aby wszystko zmienić, aby kogoś zranić. Czy nie jest tak, że najpierw mówimy a później myślimy, gdyby było odwrotnie nie ranilibyśmy tak często ludzi samymi słowami. Czasami słowa bolą bardziej niż czyny, szybciej je zapamiętujemy i odtwarzamy później we wspomnieniach kilkakrotnie, zamiast zapomnieć o wszystkim i żyć dalej. Wiem łatwo się mówi, pisze ale jednak cieżko to zrobić, znam to sama po sobie. Bradzo często rozpamiętuje wiele sytuacji, szukam błędów, które popełniłam, sama sobie wtedy zadaję ból to wszystko wspominając bo gdybym do tego nie wracała może byłoby inaczej, może nie byłoby nocy pełnych łez, nie obwiniałabym się że to moja wina, może ból byłby mniejszy. Niestety mimo wiedzy jaką posiadam nie potrafię tego zrobić, mimo że sobie powtarzam "to nie twoja wina" albo "wszystko będzie dobrze" i jeszcze wiele różnych zdań to jednak nie potrafię nie wspominać. I zamiast pozwolić aby czas wszystko uporządkował to nie, ja sama chcę wszystko uporządkować. To jest tak jak z raną, gdy nic nie będziemy przy niej robić, nie będziemy wkładać tam swoich palców to zagoi się ona szybciej niż gdy będziemy ją stale ruszać.