Czuję, że żyję!

Odkąd ludzką rzeczą jest popełniać błędy

Trzeba czoło stawiać ich skutkom, tak zawsze, jak wszędy

Zatem, gdy się znów we własne piersi biję -

Czuję, że żyję!

Słowem, uczynkiem mnie ranią, patrzą krzywo

Miast się złościć, w żart obracam myśl obelżywą

Gdy się z mym śmiechem przed światem nie kryję -

Czuję, że żyję!

Skąd wiedziałbym, że radość chwile odmienia

Nie zaznawszy smutku ni wstydu kropli a strumienia

Z czary goryczy każdy łyk wypiję -

Czuję, że żyję!

Tak wiele się w czasie całkiem zatarło

Więc gdy coś dla mnie ważne, nie pozwalam, by umarło

W głazie pamięci wspomnienia wyryję -

Czuję, że żyję!

Planuj i żyj chwilą, nie ma jednej drogi

Gdy grunt się obsuwa, działaniem zajmę miejsce trwogi

Gdy spokój mą duszę niby deszcz obmyje -

Czuję, że żyję!

Szczyt, gdy mnie nań wniosą, niewart jest zachodu

Wolę za marzeniem mozolić wśród nędzy i chłodu

I gdy mi przychodzi rzekę wrócić kijem -

Czuję, że żyję!

22.12.2011

Na zamówienie Weroniki.