Wczes­nym ran­kiem wyszedłem z psem. Było chłod­no, jak to zwyk­le w dru­giej de­kadzie września. Norek ra­dośnie biegał od ław­ki do ław­ki , zaz­naczając na każdej z niej swój ślad.W pew­nej chwi­li zauważyłem około osiem­dziesięciolet­nią ko­bietę, ele­gan­cko ub­raną i uśmie­chniętą. Kiedy zrównała się ze mną zaczęła mówić.
- Piękny piesek, na pew­no kocha­ny, i na pew­no śpi z pa­nem. Tak: ta­ka is­totka na pew­no pot­rze­buje i dos­ta­je dużo miłości. Prag­nie by ją pieścić, przy­tulić, ciepło mówić do niej. Tak jak każdy człowiek pot­rze­buje ciepła, czułości, pie­szczot, ciepłych ser­decznych słów. Nie ma co się oszu­kiwać, każdy z nas pot­rze­buje mieć ukochaną osobę, która nie tyl­ko się zaopiekuję, ale po­całuje i będzie na­miętnie kochać.
Ja tyl­ko przy­taki­wałem, bo co można do­dać do tak praw­dzi­wych słów, ge­nial­nych i do­tykających jak­by sed­na mnie, w moim ak­tual­nym sta­nie ducho­wym. Ona poszła da­lej, oglądając się na mnie i na Norka. Byłem zdu­miony, bo raczej ko­biety o ta­kim życiowym stażu, w ten sposób nie mówią i ta­kich prawd nie głoszą. Jak­by mnie znała. Mo­je życie, mo­je poglądy na miłość i na związek dwoj­ga ludzi. Na miłość, na rolę na­miętności w miłości, w związku. Te­raz siedzę so­bie wy­god­nie w og­rodzie i ki­wam się w bu­janym , wik­li­nowym fo­telu, ale jej pos­tać cały czas jest we mnie, a może , to była mo­ja dusza, która wyr­wała się ze mnie by się za­mani­fes­to­wać mi, że jest, żebym coś zro­bił wreszcie, bo inaczej fak­tycznie odej­dzie i porzu­ci mo­je ciało, a ciało z naj­piękniej­szym na­wet ro­zumem, a bez duszy jest tyl­ko i zaw­sze tru­pem.

http://www.youtube.com/watch?v=n4RjJKxsamQ